شهادت مستقیم

مادرم ایستاده بود

و به مارپیچ طوفان

در گردنهٔ شقایق‌ها می‌نگریست

ستاره‌ها

از مدار پلکش می‌گریختند

و صدایی

پیش پایش متبرک می‌شد

مادرم ایستاده بود

و مثل باران

می‌چکید بر جبهه‌های نابرابر

دست پدرم

به دنبال قبضه‌ای باستانی می‌گشت

و تاریخ گل

عطر غریبی داشت

وقتی مادرم ایستاده بود

و با زخم پلک‌های کبودش

شهید شد!

مرحوم دکتر سید حسن حسینی
 شعری از کتاب «از شرابه های روسری مادرم»