پیشواز

 با زادراهی از تبسم
 کوچ مادرم
 نمی توانست نابهنگام باشد
 شغالان
 کنار تاکستان چرخ می خوردند
 و قبضه ی شمشیری شکوهمند
 به دست پینه بسته ای
                  بوسه می زد!


 سفر
 تدارک شده بود
 و مردی در غبار
 دانه های اشک می افشاند
 و به دنبال گوشه ای تاریک می گشت
 تا ترانه ی نیلی اش را سر دهد!
 با زادراهی از تبسم
 کوچ مادرم
 شغالان هیاهو را
 به نیشخند می گزید
 و آسمان به پیشواز ستاره
 کهکشان می بارید!

 مرحوم دکتر سید حسن حسینی
 شعری از کتاب «از شرابه های روسری مادرم»